Είχαν στη διάθεσή τους ένα έτος για να αναπτύξουν και να υλοποιήσουν τις δικές τους ιδέες για έργα. Αυτή η ειδική μορφή διδασκαλίας έδωσε στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να αναπτυχθούν ελεύθερα, κάτι που διαφορετικά δεν είναι δυνατό σε τέτοιο βαθμό στον σχολικό τομέα.
Απαιτήθηκε η ανάπτυξη του έργου, από ένα πρώτο σκίτσο και τον αντίστοιχο κατάλογο υλικών μέχρι την υλοποίηση και τη συνεχή βελτίωση της διαδικασίας εργασίας. Η υπερπήδηση των εμποδίων και ο αναστοχασμός της εργασίας ήταν πάντα στο επίκεντρο.
Στο τέλος, οι μαθητές παρουσίασαν με υπερηφάνεια τα αποτελέσματά τους, τα οποία απεικόνιζαν τις διαφορετικές προσεγγίσεις των ομάδων εργασίας:
Μεταξύ άλλων, υπήρχε ένας αυτοδημιούργητος και προγραμματισμένος κουλοχέρης, ένα go-kart με κινητήρα εσωτερικής καύσης που είχε μετατραπεί από ένα kettcar, ένα μπάρμπεκιου, ένας υπαίθριος φούρνος που κατασκευάστηκε από ένα πεταμένο μπουκάλι βενζίνης, ένα μπαρ που ενσωματώθηκε σε ένα παλιό πιάνο, ένας τρισδιάστατος κύβος με ξεχωριστά ελεγχόμενες λυχνίες LED και ένα τραπέζι με καθρέφτη και εφέ απείρου κάλλους.
Οι μαθητές εκτίμησαν επίσης τον ελεύθερο τρόπο εργασίας και παρατήρησαν ότι θα ήθελαν να βλέπουν τέτοια έργα να εφαρμόζονται συχνότερα στο σχολικό πλαίσιο.